بلوچان چه غریب و زبان بلوچی غریبتر

بلوچان چه غریب و زبان بلوچی غریبتر
  زبان شیرین مادری من و شما با شیبی تند بسوی حل شدن در زبان هم خانواده خودش یعنی فارسی میتازد
  چرا من در زاهدان مجبورم با برادران هم لباس ام برای انتقال بهتر مطلب فارسی صحبت کنم و دانشجوهای مکرانی در زاهدان نیز کم و بیش چنین تجربه های داشته اند
   و بدور از تعارف و پروا باید بنویسم که بنده زنان پا به سن گذاشته و مکتب نرفته ای دیده ام که واژه های مثل خاله ، دایی و .... را آنچنان ادا میکنند که گویا .......و یکی از دوستان مسافرکش برون شهری میگفت خیلی از جوانان(مو فوکولی)وقتی موسیقی بلوچی توی ماشینشان پخش میشود لب به اعتراض میگوشایند ومعمولا جملات وقیحی بکار میبرند و احتمالا 2جو سواد هم در چنته ندارند 
 پدران و مادران عزیز چرا چنان کوششی که برای آموختن فارسی بر نوزادان و کودکان روا میدارید  که در مقابل برای زبان شیرین مادری هیچ تلاشی نمیکنید
آخه تمام اولاد ما و شما از سن هفت سالگی در دبستان و مدرسه فارسی را نیک می آموزند و در کنارش رسانه های دیداری و شنیداری چنان موجود هست که حتی پیران بیسواد را در فهم و گفتار فارسی توانا نموده
   چرا تحصیلکردگان ما در خواندن و نوشتن زبان بلوچی عاجز هستند
   اگر رسم الخط مرحوم سیدهاشمی سخت است ادیبان گره گشای کنند و حتی مسئولین میتوانند واحدهای اختیاری در دانشگاه و دبیرستان بگنجانند
و ما چند درصد شعرهای ماندگار کمالان و نورل و عزیز را کامل میفهمیم
          دوستان شما را قسم به  مقدسترینها به خود بیایید